Gemlik’in sokaklarında yürürken, bazen bir ses eksik olur, bazen bir bakış… Bazen de bir yürek, bir omuz… Telat Tepe’nin ardından işte tam da böyle bir eksiklik yerleşti bu kente. Derinden, sessizce ama tarifsiz bir boşlukla…
Telat Ağabey… Gençliğini, ömrünü, ideallerini bir tek şeye adadı: “Sporun birleştirici gücüne.” Gemlik’te spor varsa, onun emeği vardı. Bir çocuğun eline ilk kez forma geçiyorsa, onun gayreti… Bir sahada top dönüyorsa, bir tribünde coşku yükseliyorsa, Telat Tepe oradaydı. Belki görünmezdi her zaman, ama hep en görünür yerden desteklerdi. Arka planda ama başroldeydi.
O, sadece yöneticilik yapan biri değildi; bir ağabeydi, bir yol göstericiydi, bir umut ışığıydı. Sporun gençler için bir kurtuluş olduğunu bilen bir adamdı. Çünkü o, sporu sadece maçtan ibaret görmedi. Spor onun için sokaktan bir genci daha kurtarmaktı. Bir gencin göğsünü kabartmasıydı, bir annenin duasıydı, bir mahallenin gururuydu.
Siyasette de aynı sorumluluk duygusuyla yürüdü. Gemlik Belediye Meclis Üyesi olarak aldığı her kararda “Gençler için daha ne yapabiliriz?” diye düşündü. Görev süresi boyunca makamdan çok sahayı benimsedi. Takımlar kurdu, destek buldu, kulüplere omuz verdi, kendi imkanlarını seferber etti. Çünkü Telat Tepe olmak, “önce memleket” demekti.
Ve şimdi… O artık aramızda değil. Fakat adı, bir çocuğun ayağındaki topta, bir sahanın tribünlerinde, bir gençlik projesinin özünde yaşayacak. Belki bir spor tesisine adını vereceğiz, belki bir turnuvayı onun anısına düzenleyeceğiz. Ama en kıymetlisi, onu tanıyan herkesin kalbinde, sporla tanışmış her gencin gülüşünde, bu ilçenin her karış toprağında yaşamaya devam edecek.
Bazı insanlar göçer, bazıları kalır…
Telat Tepe, bu ilçede iz bırakanlardan biri değil, iz olanlardandı.
Mekânın cennet olsun, güzel insan. Vefamız sana, hatıran bize emanet…
Mekanın cennet olsun…